Zespół powstał latem 1965 roku z inicjatywy braci Andrzeja i Jacka Zielińskich i oficjalnie zadebiutował na II Krakowskiej Giełdzie Piosenki w październiku 1965r., zdobywając pierwsze miejsce za utwór „Moja czarownica ” z muzyką Andrzeja Zielińskiego i słowami Wiesława Dymnego. Podobne sukcesy grupa odniosła na dwóch kolejnych edycjach Krakowskiej Giełdy Piosenki utworami: „Jutro odnajdę ciebie ” i ” Niepotrzebne słowa ” z tekstami Leszka. A. Moczulskiego.
Grupa w 1966 pojawia się po raz pierwszy w Opolu na IV Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki i zdobywa pierwsze miejsce w „Koncercie Młodości”. W kolejnych latach będą święcić na opolskiej scenie liczne triumfy, zdobywając tam 3 nagrody główne i kilkanaście innych wyróżnień.
Kariera krakowskich muzyków nabiera tempa i wkrótce upomina się o nich świat kina – występują w filmach ” Mocne uderzenie ” ( reż. Jerzy Passendorfer, premiera 26.03.1967r.) oraz ” Cierpkie głogi ” ( reż. Janusz Weychert, premiera 25.10.1966r.).
W 1967 roku ukazuje się ich pierwsza płyta długogrająca „Skaldowie”, a na przełomie lat 1967/68 krystalizuje się ostateczny skład zespołu: Andrzej Zieliński ( organy, fortepian, wokal ), jego młodszy brat Jacek Zieliński ( główny wokal, trąbka, skrzypce ), Jan Budziaszek ( perkusja ), Jerzy Tarsiński ( gitara ) i Konrad Ratyński ( gitara basowa, wokal ).
Rok 1968 Skaldowie otwierają udziałem w filmie „Kulig „, a w marcu nagrywają drugi longplay „Wszystko mi mówi, że mnie ktoś pokochał ” i wyjeżdżają na pierwsze zagraniczne turnee do ZSRR. Warto zaznaczyć, że w latach 60. i 70. zdobyli ogromną popularnością za wschodnią granicą – zagrali tam koncerty dla niemal 2 mln widzów i przez wiele lat byli najbardziej rozpoznawalnym „zachodnim” zespołem w ZSRR.
W sierpniu 1968 pod Sławnem dochodzi do poważnego wypadku autobusu, którym jadą na występ i następuje kilkumiesięczna przerwa w działalności zespołu. W lutym 1969 nagrywają trzeci album – „Cała jesteś w skowronkach” – złożony, jak się szybko okazuje – z samych największych hitów: „Króliczek”, „Medytacje wiejskiego listonosza”, „Prześliczna wiolonczelistka”. W styczniu 1970r. powstaje rewelacyjny Longplay „Od wschodu do zachodu słońca ”, który przez wielu fanów i samego Andrzeja Zielińskiego uważany jest za najlepszą płytę zespołu. Kariera Skaldów rozwija się w zawrotnym tempie. Koncertują w USA, Kanadzie, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Czechosłowacji, nieustannie nagrywając kolejne płyty i biorąc udział w kolejnych plebiscytach, na których odnoszą liczne sukcesy.
Warto przypomnieć, że oprócz twórczości „mainstreamowej” Skaldowie mieli okres bardzo intensywnych i udanych eksperymentów z muzyką progresywną, a ich album „Krywań, Krywań” (1972) często nazywany jest szczytowym osiągnięciem polskiego art-rocka. Swój romans z rockiem symfonicznym kontynuowali m.in. na płycie „Stworzenie świata część druga” (1976).
Nadchodzi rok 1981, stan wojenny zastaje Skaldów podczas tournée po USA. Andrzej Zieliński postanowił zostać w Stanach Zjednoczonych, natomiast pozostali muzycy stopniowo wracali do Polski. Zespół zawiesił działalność na ponad 5 lat.
W 1987 roku Skaldowie zostają reaktywowani przez Jacka Zielińskiego, a płyta „Nie domykajmy drzwi” (1989) okazuje się ogromnym rynkowym sukcesem. Na koncertach coraz częściej pojawia się mieszkający na stałe w Nowym Jorku Andrzej Zieliński.
Po powrocie do Polski pierwotnego lidera zespół kontynuuje swoją działalność nagrywając nowe płyty, koncertując, przygotowując kolejne składanki swoich utworów i zdobywając liczne nagrody.
Zespół, w trakcie całej swojej kariery zagrał łącznie ponad 8000 koncertów, w tym, w 2004 roku w nowojorskiej Carnegie Hall – jednej z najbardziej prestiżowych sal koncertowych na świecie.
Rok 2020 upływa pod znakiem 55-lecia zespołu – 5 września 2020 Skaldowie będą celebrować swój wielki jubileusz występując w koncercie Festiwal! Festiwal! Złote Opolskie Przeboje.
WSZYSTKIE NAGRODY DLA SKALDÓW ZDOBYTE W OPOLU
· 1966 – I miejsce w Koncercie Młodości – IV KFPP w Opolu.
· 1967 – główna nagroda za piosenkę „Uciekaj, uciekaj” (A. Zieliński – L. A. Moczulski), nagroda dla Andrzeja Zielińskiego za aranżację piosenki „Po prostu jestem” (A. Sławiński – A. Osiecka) w wykonaniu D. Lerskiej i Skaldów na V KFPP w Opolu.
· 1969 – główna nagroda za piosenkę „Medytacje wiejskiego listonosza” (A. Zieliński – L. A. Moczulski), ponadto nagroda dla Andrzeja Zielińskiego za aranżacje piosenek Skaldów na VII KFPP w Opolu.
· 1970 – nagroda dziennikarzy za piosenkę „W żółtych płomieniach liści” (A. Zieliński – A. Osiecka) na VIII KFPP w Opolu.
· 1971 – nagroda dla A. Zielińskiego za aranżację piosenki „Wszystkim zakochanym” (A. Zieliński – L. A. Moczulski) na IX KFPP w Opolu.
· 1973 – wyróżnienie za piosenkę „Na granicy dnia” (A. Zieliński – L. A. Moczulski) na XI KFPP w Opolu.
· 1975 – główna nagroda za piosenkę „Życzenia z całego serca” (A. Zieliński – A. Jastrzębiec-Kozłowski) na XIII KFPP w Opolu.
· 1976 – nagroda za piosenkę „Dziś prawdziwych cyganów już nie ma” (A. Zieliński – A. Osiecka) w wykonaniu M. Rodowicz i Skaldów na XIV KFPP w Opolu.
· 1980 – wyróżnienie za piosenkę „Twą jasną widzę twarz” (A. Zieliński – L. A. Moczulski) na XVIII KFPP w Opolu.
· 1990 – druga nagroda za piosenkę „Harmonia świata” (J. Zieliński – J. Zieliński) na XXVIII KFPP w Opolu.
· 2009 – Grand Prix dla Skaldów za całokształt twórczości artystycznej na 46. KFPP w Opolu.
· 2015 – nagroda specjalna TVP za całokształt twórczości, z okazji 50-lecia zespołu na 52. KFPP w Opolu
